Confugii di Libertas

Trzeba jakoś rozgłosić w mieście, że chcemy się spotkać z Uriaszem. Może poszukajmy jakiegoś innego niż ta karczma lokalu, którego właściciel będzie mniej bojący powiedział, i zaczął wypatrywać w zmroku okrywającym miasto przechodnia, którego można by spytać o drogę do takiego przybytku.*

Cóż, nie znamy tego miasta, a jeśli jeden z nas wpadnie w tarapaty, to jak mu pomożemy? *Zapytał półelf*. Lepiej trzymajmy się razem, tak będzie bezpieczniej.

[Arvonnel]
*Przywódca podrapał się po swojej zajebistej brodzie i bardzo płytko się zamyślił*
Chwila, moment, bierzmy się do szukania czego? Jakiegoś miejsca? Uważam, że roztropnie by było nie pałętać się w podejrzanych miejscach, bo to tylko ściąga kłopoty, czego już mieliśmy okazję doświadczyć. Dobrym pomysłem, jak sądzę, byłoby poszukać jakiegoś przytułku. Przez takie miejsca przewala się masa osób, szczególnie bezdomnych, a jak wiadomo, to oni są uszami i oczami miasta. Poza tym, w takim miejscu ani straż, ani inne cholerstwo nie będzie miało pretekstu, żeby się do nas przyczepić. Co sądzicie?

Firondel zaczał się rozglądać w poszukiwaniu prowizorycznego bedekera, jednak po okolicy pętał się niemalże sam podejrzany sort ludzi i nieludzi. Za same gęby możnaby skazywać takich na ciężkie roboty w kopalniach. Już miał zrezygnować, gdy dostrzegł, że z jednej z uliczek właśnie zaczął wyłaniać się kondukt pogrzebowy. Kondukt, było to mocne słowo, szczególnie, jeżeli weźmiemy pod uwagę, że składał się ze starego spierdzielałego konia zaopatrzonego w starego spierdzielałego woźnicę, bosego kapłana, płaczącej kobiety oraz gwiazdy tego jednorazowego pokazu - denata - wiezionego na drewnianym wózku.

Cóż, idźmy za nimi. zgodził *się półelf* po pogrzebie wypytamy kapłana, a może i znajdzie się jakaś okazja do zdobycia czegoś klującego i spiczastego.

Zgodnie z postanowieniem, cała trójka przyjaciół udała się za "konduktem" w tournee po Calimporcie. Zanim wycieczka dotarła na jedyną miejscową nekropolię, miasto zostało po trzykroć okrążone. Podczas pochodu niezwykle czujny Arnon dostrzegł, że zakonnik prowadzący ma na piętach ślady od przypiekania. Nie było to jednak wystarczająco ciekawe, żeby przykuć uwagę pół-elfa do tego faktu na dłużej i jego wzrok natychmiast przeniósł się w miejsce, z którego dobiegały smakowite zapachy pieczeni sowicie przyprawianej szafranem, tudzież innymi godnymi przyprawami.

Tak jak stwierdził wielki badgejowy przywódca, na cmentarzu, jedynym, mieszkało naprawdę wielu złoczyńców. A także innych, którzy odeszli z tego świata. Problem był jednak taki, że umarłych trudno zmusić do mówienia - wszak nie czują bólu i jest im wszystko jedno. Cmentarz natomiast okazał się jedynym, ponieważ drugi już jakiś czas temu został zamknięty i poddany kwarantannie, albowiem działy się tam rzeczy niewytłumaczalne. Nieumarli nie wstawali z grobów, groby nie niszczały, nie powstawały żadne fluktuacje energii - słowem, nic. Zgroza panie i panowie, zgroza! W przeciwieństwie do zamkniętego cmentarza, na obecnym działo się dużo i często, więc straż była wszechobecna. Wszak burmistrz nie może sobie na to pozwolić, żeby po JEGO mieście biegali byli wyborcy, jeszcze któremu by do łba strzeliło wytoczyć swoje żale co do poprzedniej kadencji.

Ceremonia odbywała się w błyskawicznym tempie. Zaraz po ostatnich słowach egzorcyzmu - lepiej żeby zmarły już nie wstał - trumnę złożono do grobu, jednak wedle miejscowego obyczaju, nie zasypywano jej ziemią dopóki ostatni opłakujący nie opuścił cmentarza.

Zgadzam się z Tobą. Jednak po tym jak pogadamy z tym kapłanem, idziemy zapolować na jakieś żarcie. Mam nieodpartą ochotę na pieczoną sarninę. A tymczasem idę za jakieś drzewko bo muszę zrzucić balast, zaraz wracam.*powiedział Arnon po czym zaczął się oddalać od towarzyszy*

[Kurde, Aron pisz coś czasem, bo nie wiem co mamy robić w sytuacjach gdy stoimy i czekamy na coś ;/]